Afstuderen met dyslexie

Het einde van een tijdperk...
Het begin van een nieuw en groot avontuur!

Ik herinner mij nog je eerste stappen in leren praten, in leren lezen en schrijven.
Je deed zo hard jouw best maar geraakte niet altijd uit jouw woorden. Dus zweeg je vaak en lachte je dan. Bij onderzoek naar de oorzaak werd verweten dat niet genoeg gepraat werd met jou, dat er niet genoeg in prentenboekjes gekeken en gelezen werd... Hallo! Jouw mama is een onderwijsbeest… We deden dit allemaal al altijd! Onterechte beschuldigingen en verkeerde diagnose.

We deden samen ons best verder. Ondanks het prettig maken van lezen op allerlei manieren, vond je het een hele strijd. Te begrijpen... De letters dansten alle kanten uit of de woorden wilden van jouw blad lopen. Je had vaak hoofdpijn en na een doorverwijzing naar de oogarts vertelde hij dat je migraine op je ogen had. Hoe zou dat komen?
Je bent een slimme kerel en wist te camoufleren en compenseren op allerlei manieren waar ik pas veel later achter kwam. Maar ik heb jouw trucjes  onthouden en blijf  attent als ze gebruikt worden door andere kinderen binnen hun leren lees- en schrijfproces. We hebben er ondertussen al heel wat ontmaskerd..  Jij werd al vroeg mijn leermeester op dat vlak! 😊

Het 5de leerjaar 'nekte' jou een beetje. Je kon vanuit je problematiek niet voldoende terugvallen in compensatie en camouflage. Bij vrije teksten en in jouw projecten schreef je slim eenvoudig zodat er weinig fouten in voorkwamen. Je oefende ontzettend hard de woordpakketten maar viel over herhalingstoetsen omdat er teveel samenkwam en je de woorden zonder regel niet kon verwerven/zien in jouw hoofd. Onthoudwoorden waren een hel en Frans al helemaal, maar je zette door. Bij het leren van lessen moesten we steeds heel hard oefenen zodat je alles correct opnam. We zetten samen door.
Op eigen houtje trok ik aan de alarmbel want niemand zag jouw strijd en niemand zag jouw probleem.  Een overbezorgde zorgcoördinator??? Maar mama’s voelen en weten maar al te goed dat er iets niet klopt. Je werd getest en het verdict viel: dyslexie - dysorthografie. Het kreeg een naam en een plek in jouw bestaan. Nu konden we ons wapenen tegen het lettergevecht samen met Anne, jouw logopediste.

Tot je 4de secundair konden we ons samen redden. Je haalde mooie cijfers op je wetenschappelijke vakken, was zo verdomd knap in het 3D bekijken van alles en nog wat. Je leerde uit je dansende letters en woorden jouw sterkte kennen!  We lazen samen alles luidop en jij duidde de belangrijke zaken aan. Je bouwde de meest fantastische constructies en tekende jouw dromen uit; het creëren van een eigen fiets. Daar pinden we ons op vast in jouw strijd. Je had een doel en daarop bleven we focussen ieder keer dat je down was en toen je even crashte in je 5de middelbaar.
We kochten Sprint aan en een sympathieke dame in jouw school leerde jou ermee werken. Dit verliep vlot. Vanaf nu kon je zelf al je teksten laten voorlezen en wist je reeds hoe je goede samenvattingen in verschillende kleur kon maken. Luidop oefenen bleef ook de boodschap en veel beweging. Kreeg je de leerstof niet in je hoofd dan kroop je op de bike zodat alles terug op zijn plek viel in jouw hoofd en je daarna met een fris ‘koppeke’ opnieuw kon studeren. Het enige wat je lastig vond, is het moeten blijven ’bedelen’ om de leerstof op smartschool te plaatsen zodat je alles zelfstandig kon lezen en studeren. Voor sommige vakken kocht ik de boeken aan en scanden we in.
Soms had je geluk en mocht je een Frans boek lezen met daarbij een CD-rom waarop je het verhaal kon beluisteren. Vaak zaten we op jouw bed en las ik Engels of Frans voor, vertaalde jij voor jezelf en kon je aan de slag voor je boekbespreking. Veel leesboeken die aangeraden worden bij de taalvakken zijn in super klein lettertype, wat het ontzettend moeilijk maakt voor iemand met dansende letters! Gelukkig mocht je voor Nederlands ook grootlettertype- boeken lezen. Dat was fijn!
Elk jaar opnieuw moest je precies bewijzen dat je dyslexie hebt. Ondanks de hele fijne tijd in jouw secundaire school blijft het voor iemand met dyslexie een ware hel als voorleesprogramma’s niet dagelijks mogen gebruikt worden, evenmin op examens. Vaak denken leerkrachten nog teveel dat je enkel in taalvakken last hebt van dyslexie. In elk vak moet gelezen worden, toch?
Tijdens je secundaire loopbaan kwam ‘Studeren met dyslexie’ uit en kon ik samen met jou de vele verhalen in een filmpje bekijken over volwassenen met dyslexie die terugkijken op hun kindertijd en hun carrière weergeven. Je kreeg daardoor meer vertrouwen, maar het zou duren tot je studies hoger onderwijs vooraleer je echt leerde geloven dat je helemaal niet dom bent, maar juist heel slim! De doorbraak daarbij was toen je voor al je vakken geslaagd was in je eerste jaar Industrieel Ontwerpen aan de universiteit.
Toen we naar Kortrijk trokken om te kijken wat je wou verder studeren vielen voor jou alle puzzelstukken in elkaar. Je had jouw plek gevonden. We hebben jou daar enorm zien groeien en open bloeien. Vooral toen je de switch maakte naar de Hoge school, waar je samen met bedrijven mocht gaan ontwerpen en heel veel zelf mocht creëren. Je leerde volop in jouw kracht staan omdat je een energieboost kreeg omdat  jouw talenten nu de bovenhand kregen op vakken als Frans, Engels,  … Vanaf dat moment kon en mocht je zijn wie je bent.
Je bleef studeren en mountainbikewedstrijden combineren want we wisten dat je die wisselwerking nodig had om het beste te kunnen halen uit zowel jouw studies als uit de competitie mountainbike. In je ontwerpen kwamen dan ook vaak zaken uit de fietswereld naar boven. Je ontwierp een helm, koersschoenen,…
Jouw grote droom kwam uit toen je een half jaar op stage mocht vertrekken naar Trek Benelux en mocht meehelpen denken in de evolutie van de bikes, alsook in het zelf ontwerpen van je eindwerk. Dat kleine manneke dat zo graag fietsjes en parcours tekende en uren op zijn fiets vertoefde, groeide uit tot een creatieve ziel en duizendpoot, die nu zijn hobby en studies aan elkaar kon hangen!
Je bent een voorbeeld voor zoveel kinderen met dyslexie. Jullie zijn allemaal zo ontzettend gedreven. Jouw out-of-the-box denken, jouw trucjes om te camoufleren en compenseren zorgden voor zoveel creativiteit die je echt mocht en kon de vrije loop laten vanaf je verder studeren. Je moest niet meer in hokjes denken maar kreeg de vrijheid om jouw talenten ten volle te benutten en toe te passen in alle richtingen.
Wie had ooit gedacht dat jij jouw stage in het Engels zou doen en daar bovenop ook jouw bachelorproef in het Engels zou maken? Wat ben jij gegroeid!
Je bent nu afgestudeerd maar denkt nog lang niet aan stoppen met studeren, want jouw leergierigheid en drang naar meer en beter zit zo diep verankerd dat jij je hele leven lang zal blijven werken aan zelfontplooiing, groei en studie.
Het schooltijdperk zit er weliswaar op en dat is niet jammer. Onderwijs staat al heel ver maar zal toch nog meer moeten groeien om kinderen, jongeren en volwassenen -zoals jij- de nodige kansen te geven om jullie eigen denken, aanpak en creativiteit ten volle te ontwikkelen en te benutten.
Een nieuwe tijd is nu begonnen. Een tijdperk waarin je al jouw skills ten volle kunt en mag gebruiken en waar jouw honger naar meer kennis jou heel ver zal brengen! Heel veel succes in alles wat je doet.
Ontzettend trots op die knappe krullenbol van mij!