Ik schrijf niet elke dag iets rond de 30 dagen zonder klagen omdat de opdrachten reeds verweven zaten in de 52 weken naar jezelf in 2017.
Dankbaarheid op dag 6 kan je terug vinden in mijn blog in week 35.
http://www.atalantacoaching.com/blog/week-35-ik-ben-dankbaar

 Doe jij mee aan de 30 dagen? Heb je de 5 vorige opdrachten volbracht?
Mss hoef je ze niet te doen omdat je ze al jaren doet. Blijf ze zeker verder doen en laat die 30 dagen voor jou nogmaals een bevestiging zijn dat je positief in het leven staat!
​

Ik heb de afgelopen dagen meermaals gewaar geworden dat niet alle mensen echt goed snappen wat klagen inhoudt.
Sommigen denken dan dat ze deze maand hun hart niet mogen luchten. JAWEL! Dat is totaal iets anders dan klagen, vind ik. Het zelfbeklag, mijn arme 'ik' is behoorlijk irritant en buig je best positief om. Daar moet je echt wel aan werken!
Maar eens je hart luchten over een gebeurtenis, een persoon, al is het maar om een meer heldere blik in jouw eigen denken te krijgen, mag je zeker doen. Het praten over iets of iemand (niet roddelen!) brengt meer rust bij jezelf, verlaagt jouw stressgehalte en geeft jou terug meer ruimte in jouw hoofd! Je polst met je klacht hoe anderen over iets denken, zodat jouw beeld daaromtrent veel breder wordt en je je vaak niet alleen in jouw denken en doen voelt. Bij zo'n gesprek krijg je, als je bij de juiste mensen even klaagt, vaak zeer bruikbare tips of advies.
Af en toe eens klagen (wel kort!) kan best deugd doen en terecht! Maar de hele dag door klagen, dag in dag uit, is helemaal niet OK en zorgt voor heel veel stress! Als  het jouw manier van leven is, dan ben je niet goed bezig en sta je best eens stil bij jouw geklaag. Lucht je af en toe je hart, dan moet je er dus zeker niet mee zitten dat je ook deze maand in de 'Maand tegen klagen' fouten maakt, integendeel!

Met het zonnetje van de partij was het ideaal om een stiltewandeling te maken.
Binnen mijn werking doe ik verschillende soorten stiltewandeling. Je kan een mindfull wandeling maken waarbij je eerst naar binnen gaat en daarna met al je zintuigen in aandacht jezelf en de wereld gaat aanschouwen (naar buiten) en waarbij je alles wat komt gewoon laat zijn en terug laat oplossen. Je houdt niets vast. Je bent gewoon toeschouwer in wat je hoort, ziet, ruikt,... zonder eigen inbreng. Komt die toch dan laat je die gewoon terug los zonder oordeel.
Je kan ook een stiltewandeling maken om ideeën op te doen of om een probleem vanuit een ander perspectief te gaan bekijken. Je concentreert je daarbij eerst op je ademhaling en je merkt al vlug dat je lichaam in het stappen het tempo wat meer op een lager pitje brengt. Je stapt veel rustiger. Je stapt één met je adem in volle bewustzijn. Je voelt bij elke stap dat je meer en meer naar binnen gaat. Tijdens het stappen komen heel wat gedachten in je op en ga je de conversatie met jezelf aan. Net zoals bij het mindfull wandelen laat je de gedachten opborrelen en krijg je stilaan een babbel met jezelf. Creatieve zielen, schrijvers, ... kennen dit heel goed.
Wie graag fietst of loopt kent dit ook en noemt het vaak 'de gedachten op een rijtje zetten', 'even uitwaaien', ...

Bij mij brengt het om te beginnen heel veel rust en op één of andere manier frisse energie om bepaalde zaken die me bezig houden aan te pakken. Het leert je ook gemakkelijker dingen loslaten. Vooral als de wind zijn ronde doet.
Daarnaast borrelen de ideeën ook gemakkelijk!

Mensen met autisme, studenten met autisme hebben er veel aan omdat ze hun gedachten kunnen op een rijtje zetten en hun hersenen het mooie werk laten leveren om de vele leerstof helder te plaatsen in hun hoofd. Daarnaast verlaagt het de stress, is het lichamelijk een booster als je heel lang hebt stil gezeten of in dezelfde houding en brengt het rust in hun hele 'zijn'!

We hadden geluk vandaag. De zon bleef tot het einde onze snoet een beetje warmte geven. De blauwe lucht en de knoppen aan de bomen gaf ons een teken dat de lente stilaan zin heeft om het over te nemen van de winter. Al zullen we toch nog even moeten wachten vooraleer dit echt zal gebeuren.

Elke dag kan je op de site van 'Maand zonder klagen' een opdracht uitvoeren. Vandaag is dit de geluksbarometer invullen. Zeker doen!
​https://www.30dagenzonderklagen.be/geluksbarometer

Mijn score: ZEER GELUKKIG.
Loopt dan alles op wieltjes in mijn leven? Helemaal niet! Maar mijn kijk op wat er gebeurt is positief. Ik laat me niet neerhalen door tegenslagen. Ik zoek er de zin van in. Ik kijk wat ik er kan aan doen.
Ik maak mijn geluk zelf samen met mijn gezin, ondanks onze tegenslagen. 

 Als je niet mag en kan zijn wie je echt bent...
Als je moet verstoppen wat in jou omgaat
en jouw interesses en talenten niet mag laten schitteren...
Als de manier waarop jij positief en universeel
in het leven staat niet wordt gewaardeerd...
Als men achter jouw rug roddelt of lacht
met datgene waarvoor jij staat...
Als men - eigenlijk vanuit onwetendheid en dwaasheid -
reageert op jouw unieke ZIJN
met onwaarheden of idiote opmerkingen
Als ...
dan mag je in liefde en vrede loslaten en afscheid nemen.

Als je gewoon durft zijn wie je echt bent
en jezelf durft laten zien zonder schaamte.
Als je stopt met jezelf te (laten )kleineren
dan kan je energie stromen
en zal je thuiskomen in jezelf.
Dan zal je altijd en overal jezelf zijn!

Be you! You're worth it!

​Ik maak kennis met een fijne jongen met autisme in de kerstvakantie.
Hij kan wat hulp gebruiken in het zichzelf en de wereld beter leren kennen, vertelt hij.
Eerst aftastend, rondkijkend. Hoe ziet het er in mijn praktijk uit? Wat staat hier allemaal? Even de tijd nemen om helderheid te brengen in zijn eigen gedachten, in deze nieuwe ruimte en bij deze nieuwe mevrouw.
Schoorvoetend en onzeker begint hij, ondersteund door zijn terecht trotse en lieve mama. Na een tijdje komt hij helemaal los. Vertelt honderduit en stelt vragen als hij me niet goed denkt te  begrijpen. Iets wat we onze zoon ook vrij jong aanleerden. Vraag gerust als je niet snapt wat bedoeld wordt. Dat zorgt dat er minder en minder lang frustraties moeten zijn.
Netjes binnen zijn tijdslimiet rond hij anderhalf uur later af. Het is genoeg geweest. Alles is verteld. Tijd om naar huis te gaan. Hij komt zo vlug mogelijk, graag, terug, zegt hij zelfzeker.
In de wagen naar huis vraagt zijn mama voorzichtig wat hij ervan vindt. Hij kijkt turend voor zich uit en zegt ‘Ik voel me verlucht -> Ik voel me vederlicht en opgelucht.’
​Zijn mama stelt voor om dit gevoel zo lang mogelijk te behouden. Dat lukt even maar dan raakt hij het kwijt. De dag erop komt dit gevoel terug. Het brengt rust bij hem teweeg.
​
Ik zie hem binnenkort terug bij de opstart van onze coachingsessies. We spraken netjes de tijdstippen (dag, uur) en aantal keren af. Goedgekeurd. 😊
Ik hoop dat hij zich telkens vederlicht en opgelucht mag voelen bij het buitengaan, maar vooral bij die momenten waarbij hij het meeste nood heeft aan dit aangename gevoel.
Ik ken dit gevoel en de uitwerking ervan op mijn eigen zoon als hij dankbaar zijn ‘oude’ kleine mama in zijn armen neemt. Hij, die grote sterke reus.
Op zo’n momenten voel ook ik mij vederlicht en opgelucht 😊

De laatste dagen werd ik af en toe de vraag gesteld of er nu veel stress hangt in mijn huis met de naderende examens van mijn zonen.
Hoe gek het ook mag klinken maar voor mijn zoon met autisme is dit de fijnste tijd van het jaar. Voor ons dus ook, naast de eerste helft van de grote vakantie. 😉
Hij komt tijdens de blok en de weken van de examens in zijn eigen geplande structuur (= duidelijk, voorspelbaar, goed ingecalculeerd)  terecht waardoor er veel meer rust heerst. Van zodra een cursus het einde nadert bij het blokken, komt er telkens rust. Tegen dat de examens starten is hij er klaar voor.
Examenvrees of – stress heeft hij, zoals anderen wel op de dag van een examen, maar dan eerder de gezonde stress waardoor je voldoende focus en alertheid bezit zodat je optimaal kan functioneren.
Er heerst  daarentegen gedurende het hele semester zeer veel stress. Overdrive in de eerste weken. Terug de verschillende cursussen leren begrijpen in manier van indeling, schrijfsels en aanpak, alsook de nieuwe profs en assistenten leren kennen, brengt veel onvoorspelbaarheid en onduidelijkheid waardoor sowieso het stressgehalte danig de hoogte ingaat.
Daarnaast wil en zal hij elke dag alle vakken herbekijken van die bewuste dag. Is dat een halve dag, dan valt het nog mee om tot op de letter alles na te kijken, te begrijpen en te verwerven. Maar is het een volle dag en daarboven een drukke week, dan is zijn tijdslimiet eerder beperkt maar wil hij toch alles uitgepluisd hebben en geeft dit zeer veel stress en ongenoegen. Zijn hoge lat en dwang is op dat moment té overheersend. Nadert hij het einde van de avond en is alles achter de rug, dan is hij terug kalm en kan hij met een rustig geweten de slaap aanvangen. 😊
Dus valt het tijdens examenperiodes ten huize Inge altijd best wel mee. De rest van het jaar is andere koek...

We hebben het jaar ingezet met een volle prachtige maan en een stevige wind, die nog steeds niet gaan liggen is, en bakken regen over ons heen.
Zorgt de regen voor een frisse ' gewassen' nieuwe start? Zuiverend?
Nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen, ... Vul zelf maar in ;)

Wordt 2018 even turbulent als dat we het ingezet hebben?
Laten we hopen dat we ook rustige momenten krijgen. Al was het maar om even op adem te komen.
.... en daar zeg ik zoiets: adem!

Hoe het voor jou dit jaar ook wordt, wat jouw pad ook mag kruisen, ademen zal je altijd doen.
Keer er dagelijks een paar keer heel bewust naartoe. Bewust inademen en weten dat je inademt. Bewust uitademen en beseffen dat je uitademt. 
Het zal een heel verschil voor jou maken op momenten dat er chaos, drukte of wat dan ook rondom jou heerst. 

Ik wens je een heel spannend, adem VRIJ jaar toe! <3