In deze week wil ik het hebben over boosheid en verdriet. Daaraan gekoppeld graag vergiffenis. Vergiffenis in de eerste plaats naar onszelf toe. Daarover later meer.
Nu boosheid – verdriet.
Ben jij iemand die gemakkelijk boos wordt? Heb jij een kort lontje? Of ben je iemand waarbij het heel lang duurt vooraleer men jou boos krijgt, maar als dit eenmaal gebeurd is, als die emmer van jou overloopt door die ene laatste druppel, dan is het gedaan en komt het niet meer goed? Of het duurt toch een tijdje? Of sta jij al mooi in het leven en weet je dat jouw boosheid aan jou iets wil vertellen en niet de persoon die jou boos maakte?
Wat maakt dat jij boos wordt? Word jij altijd op dezelfde manier boos? Of kan je meer verdragen van de ene persoon t.o.v. een andere? Zoek eens uit hoe dit komt? Waarom ben je meer ‘verdraagzaam’ bij An en minder bij Jeanne? Waarom kan iemand het bloed van onder jouw nagels halen?  Zoek eens uit wat jou kan triggeren? Vaak is dit iets dat je diep van binnen verdrongen hebt. Soms je zelfs niet meer van bewust bent. Zoek diep bij jezelf waarom iets dat een ander zegt of doet jou zo diep kan raken? Waarom maakt dit verzet bij je los?
Gaan jouw ruzies vaak over hetzelfde of zijn die telkens verschillend? Maak je bijvoorbeeld met een geliefd persoon altijd ruzie over hetzelfde? Zo ja, dan kan je dit samen open trekken. Waarom heb je bijvoorbeeld altijd ruzie met je zoon/dochter….  over de kamer die weeral slordig ligt of de was die niet in de juiste mand ligt? Waar komt diep bij jou die aversie vandaan? Zoek het uit in de stilte van jezelf. Kijk ook of je wel duidelijk genoeg bent in jouw communicatie! Want wat betekent een kamer opruimen voor jou? Wat wil je  precies dat er gebeurt?
Zoek deze week uit hoe jij omgaat met jouw boosheid? Blijf je (lang) boos? Wat drijft jou in jouw boosheid? Waarin voel jij je geraakt? Waar in jouw lichaam? Schrijf het van je af in je schriftje.
Doe hetzelfde met verdriet. Wat maakt jou verdrietig? Hoe ga jij met jouw verdriet om? Slik je het in en steek je het in een doosje met een grote strik eromheen? Of hou jij je kranig en kruip jij in jouw werk als afleiding? Ik kruip dan gemakkelijk in mijn werk. Dat is mijn manier om moeilijke omstandigheden te leren verwerken. Maar ik stop dat verdriet en de gekoppelde gebeurtenis niet in een doosje. Ik beleef in mijn eentje ook wel mijn verdriet. Ik geef het een plaats en laat los. Mijn werk geeft mij op dat moment energie om door te gaan. Ik ben niet het type ‘bij de pakken blijven zitten’. Ik heb die drive nodig om niet in een put te zakken. Ik ga niet met mijn kop in het zand zitten. Ik bekijk wat dit alles met me doet op alle vlakken. Dit is mijn manier om te kunnen omgaan met de zware beproevingen die soms op ons pad komen.
Huil je intense tranen? Deel jij jouw verdriet of zit je in je eentje te huilen? Mag jij wel huilen of wordt dit als een teken van zwakte gezien? Want dit is het helemaal niet! Huilen mag. Huilen lucht op. Huilen probeert de pijn te verzachten. Het bevrijdt je van energie die anders toch maar jouw lichaam begint aan te vreten. Maar je moet er wel voor zorgen dat je niet blijft hangen in dit huilen en in dit verdriet. Je mag niet afglijden naar zelfbeklag en zelfmedelijden. Ga na wat jij doet?
Boos worden mag ook. Alleen moet je bij jouw boosheid ervoor zorgen dat je die niet richt naar de ander en respectvol jouw boosheid probeert te brengen. Geen harde woorden die kwetsend kunnen zijn. Geen afbreuk aan de ander in persoon, maar boosheid omwille van een gesteld gedrag of iets wat gezegd werd. Probeer bij boosheid mee te delen wat jou boos maakt, wat jij denkt en voelt en luister dan naar wat de ander daarover te zeggen heeft.
Ga nooit in discussie als je te emotioneel wordt en buiten zinnens geraakt. Dan maak je meer kapot dan je lief is. Slaap er een nachtje over. Schrijf het van je af en praat er opnieuw over als je met een heldere kijk en in jouw kracht kan praten over jouw boosheid of jouw gekwetste gevoel.
Pas op, soms is iemand boos op jou omdat jij iets zei dat de ander verkeerd interpreteert. Heel vaak vanuit een laag zelfbeeld of eigen kwetsuren. De boosheid die je dan over je heen krijgt, mag je niet persoonlijk nemen. Jij hebt op dat moment niets misdaan. Ik laat op dat moment de situatie maar ook de persoon even los. Ik zeg dat ook. Ik kan niemand helpen in mijn goede bedoelingen als elk woord er één teveel is. Ik heb geleerd om dan even af te haken. Soms voor altijd af te haken. Want je brengt meer schade aan jezelf toe terwijl je niets misdeed. Je stopt dan energie in iets wat jij niet opgelost krijgt, maar de ander bij zichzelf moet leren bekijken en aanpakken. Dit is niet simpel maar ik weet waarover ik praat en ik weet ook heel goed dat je dit kan leren. Maar je moet WILLEN! De ander moet willen. En als de ander jouw goedheid niet wil zien, dan is dit echt jouw energie en liefde niet waard. Dan laat ik in liefde, licht en respect los!
 
 

We hebben de vorige weken ons denken onder de loep genomen in de maand maart, alsook de manier waarop we overkomen bij de ander. In de komende weken neem ik jullie mee om te leren omgaan met emoties en gevoelens als boosheid, verdriet, angst, pijn,… In de daaropvolgende maand zullen we deze emoties leren loslaten.

Dit is een hele wijze raad. Maar je moet dan ook in jouw spiegel willen kijken.
Geraak jij gemakkelijk in de slachtofferrol? Mijn arme 'ik'? Durf naar jouzelf te kijken, zonder schuldgevoel, maar in alle eerlijkheid? Is dit herkenbaar?
Zo ja, zeg dan HALT tegen jezelf. Verander de situatie. Doe er iets aan? Lukt dit niet, accepteer wat is maar ga verder met jouw leven! Je hebt maar dit leven, haal er dan ook alles uit wat je kan!
Doen!

Voor jou die collega's, familie of vrienden hebt die zich vaak slachtoffer voelen. Laat hen hun eigen spiegel zien. Toon hen de les die ze zelf moeten nemen en waarin zij zullen het heft in handen moeten nemen. Niet jij! Laat hun boosheid, onbegrip of kwetsende woorden niet aan jouw hart komen. Laat los. Jij hebt gedaan wat je moest doen. Meer kan je niet. Meer mag je ook niet, want het is jouw les niet! Laat los in liefde en respect. Dit is niet  gemakkelijk. Kan heel veel pijn doen. Maar in respect naar jouzelf toe heb je geen andere keuze.
Ik weet uit ervaring dat het soms lang kan duren, maar dat de dag er toch komt waarop de ander dankbaar is voor jouw wijze raad van toen!
​
Namasté! <3 

Een terecht mooie boodschap met een zeer grote waarheidswaarde.
Ik wil graag een kijk brengen op de andere kant van deze spreuk.
Je komt mensen in je leven tegen die zich heel goed bij je voelen en je plots als hun beste vriendin gaan beschouwen, vanuit hun eigen aanvoelen, bagage en achtergrond.
Dit strookt niet altijd met de waarheid. Er zijn mensen die ik heel fijn vind op de werkvloer, waar ik een goede band mee heb als collega, maar die niet direct echte vrienden zijn. Daarnaast wil ik op de werkvloer vriendschap en collegialiteit gescheiden houden en zo objectief en correct mogelijk handelen voor iedereen. Ik ben niet iemand die weegt met twee schalen en twee gewichten! Iedereen gelijk voor de wet!
De term 'vriend' en 'vriendschap' is daarenboven voor iedereen anders en daar zit het angeltje. Mijn vrienden zijn echte zielsmaatjes. Die kennen me door en door. Zonder een woord te zeggen, voelen we elkaar aan en weten we wat de ander nodig heeft. Ik kan tegen mijn vrienden alles zeggen, ook kritiek of iets waar ik me niet goed bij voel zonder aangevallen te worden of scheef bekeken te worden. Mijn vrienden zijn er als het goed met me gaat maar vooral als ik het lastig heb. Een sms'je kan zo'n deugd doen op momenten dat het niet goed met me gaat.
Mijn vrienden weten dat het niet OK is met mij als ik geïrriteerd reageer omdat ik van nature uit heel rustig ben en kalm. Die voelen zich op zo'n moment niet aangevallen maar beseffen dat ik hun hulp nodig heb om op adem te komen. Met mijn vrienden had ik nog nooit woorden die tot een ruzie geleid hebben.
Het zijn er niet veel, maar ik heb wel een paar échte vrienden. En die zijn me meer waard dan wat dan ook!
Om terug te komen op mensen die zich plots als vriend beschouwen, die denken dan ook vaak dat ze zich alles mogen permitteren. Gaan jouw positie op de werkvloer niet meer correct zien. En dit klopt niet! Op mijn werk ben ik collega, daarbuiten ben ik bij sommigen ook vriendin. De beslissingen die soms moeten genomen worden, vallen buiten vriendschap want dit zou subjectief en 'vriendjespolitiek' genoemd worden. En dit wil ik niet! Dit ben ik niet!
Toch heb ik een zielsmaatje op het werk ook. Ze is er niet altijd in levende lijve maar toch is ze altijd dichtbij!
Zo'n vrienden geven en doen vanuit liefde en respect zonder iets terug te verwachten. Die zijn nooit teleurgesteld want ze zijn onvoorwaardelijk lief en verwachten niets! Dit zijn de vrienden die je moet koesteren want geloof me, dit zijn de échte! Naast mijn ventje natuurlijk!

Piekeren is volgens zenmeester Paul Loomans het resultaat van onverwerkte emoties.
Als je een emotie zijn gang laat gaan, raast hij vanzelf uit. Komt op, piekt, daalt, dooft en weg is hij.
Maar als je hem wilt beteugelen met je verstand woekert hij door en blijft hij verder door je hoofd dolen.
Veel gevoelige mensen doen dit, uit zelfbescherming.
Emoties komen hard binnen en je bouwt een mentale muur om ze buiten te houden. Maar daarmee haal je juist het piekeren binnen, volgens Paul.

Het is daarom heel belangrijk dat je  jouw emoties toelaat. Dat je ze ten volle durft voelen, hun gang inderdaad laat gaan, maar dat je ze niet vasthoudt. Laat ze uitrazen. Wees niet bang dat ze jou overmeesteren. Dit doen ze enkel op het moment dat je in jouw hoofd gaat leven en een muur rond jouw gevoel optrekt. Doorleef ze.
Ik besef zelf dat dit niet altijd simpel is. Het kan vrij beangstigend zijn om plots op een rollercoaster te zitten. Maar probeer dan vertrouwen te hebben in jouw diepe kern. In wie jij in wezen echt bent. We beseffen niet altijd hoe sterk we zijn. Vaak komt dit besef er maar op het moment dat we het juist heel moeilijk hebben en we ons toch door die problemen heen worstelen.
Ook al voel je je plots heel radeloos of verloren, laat dit gevoel toe. Voel, wordt gewaar wat het met jou doet en wat het je wil vertellen. Laat het zijn gang gaan en blijf ademen in jouw buik. Emoties, gedachten zijn als wolken die voorbij drijven. Ze komen en gaan. Laat ze voor wat ze zijn, maar pak ze niet vast. 

https://www.facebook.com/events/1822585534695298/
De tweede editie van de Blue Run 4autism gaat door op zaterdag 1 april. In de periode van Wereld Autisme Dag -2 april- wil Vlaamse Vereniging Autisme autisme extra onder de aandacht brengen, zodat mensen met autisme en hun directe omgeving op meer begrip kunnen rekenen.
Iedereen is van harte welkom: om te wandelen, te lopen of om te supporteren! Samen maken we van Blue Run 4autism een echt festijn van verbondenheid. Verbonden door dezelfde activiteit, samen actief wandelen of lopen; verbonden door ons te omringen met familie, vrienden en collega's; verbonden door samen voor 1 doel, autisme, te wandelen of te lopen.
Parcours & programma
In de Blaarmeersen is een parcours rond de vijver uitgetekend van 2,7 km. Deelnemers kunnen tussen 14u en 17u starten en stoppen. Om 14u30 tonen een aantal bekende Vlamingen hun verbondenheid en lopen samen rondjes voor autisme. De mannen van Goose, Dries Henau & Yuri Vandenbogaerde, Jef De Smedt, Margot Hallemans, Ellen van den Bouwhuysen, Daniël Termont, Jan Hautekiet, Dante Martens en Tapmaz Resul zijn alvast van de partij. 
Tijd is niet belangrijk, wel het aantal rondjes dat we samen afleggen. Vorig jaar deden we samen zo'n 1.415 rondjes met zo'n 430 deelnemers... Dit jaar mikken we op meer! Iedereen kan wandelen en/of lopen en op eigen tempo, in team of alleen. Elke deelnemer krijgt een mooi aandenken en een goodie bag!
Wanneer
Zaterdag 1 april • doorlopend tussen 14u tot 17u
Voor wat wordt de opbrengst van de Blue Run 4autism gebruikt?
Met de opbrengst van het event kan Vlaamse Vereniging Autisme mensen met autisme, hun ouders, partner, familie… op verschillende manieren ondersteunen. Jaarlijks verspreidt VVA onder andere een 750-tal infopakketten naar bezorgde ouders, grootouders, partners en volwassenen met autisme met basisinformatie over autisme en de VVA-werking. Jaarlijks krijgt de autismetelefoon zo’n 2.000 oproepen van persoonlijk betrokkenen die hun verhaal kwijt willen of die wensen dat iemand met hen meedenkt over hun vragen en bezorgdheden.
We hopen jullie te mogen ontmoeten op zaterdag 1 april!