Luisteren en spreken vanuit het hart

Ik werk momenteel met een paar jonge cliënten een stappenplan uit om te communiceren met anderen vanuit hun hart.   Ik spreek dan altijd over bezielde communicatie.
In de loop der jaren is daaruit 'Geweldloze communicatie' ontstaan van Marshall B Rosenberg.

Je kan het stappenplan indelen in 4 stappen

• Waarnemen

Ik ga objectief waarnemen, zonder te oordelen of te interpreteren.
Ik blijf bij de feiten en verwoord die zoals een camera dat zou doen. Ik spreek vanuit mezelf in de ik-vorm. Ik praat ook enkel over mezelf!

• Gevoelens uiten

Vervolgens verwoord ik mijn eigen gevoelens bij deze objectieve waarneming. Dat vraagt voeling met mijn eigen lichaam en mijn lichaamstaal.

• Behoeften verwoorden

Achter deze gevoelens zitten behoeften die ik op de juiste wijze ga uiten. Zo leer ik verantwoordelijkheid opnemen voor mezelf, zonder de ander te beschuldigen.

• Actie ondernemen/een verzoek formuleren

Eerst ga ik na wat ik zelf kan doen om mijn behoeften te vervullen. Ik richt ook op een aangepaste wijze een specifiek verzoek tot de ander waardoor mijn behoeften vervuld zouden kunnen worden. Of we bekijken samen hoe we de situatie de volgende keer beter kunnen aanpakken.

Ik doe dit als volgt:
 WAT IS ER GEBEURD?Als ik hoor, zie, lees,….. dat….(waarnemen als een camera)
HOE VOEL IK MIJ HIERBIJ? dan voel ik mij…..  (gevoelens uiten)
 WAT HEB IK NODIG?  omdat ik ….. nodig heb.   (behoeften verwoorden)
 WAT GA IK DOEN/ZEGGEN/VRAGEN? Wat ga ik doen? Is dit oké voor mij?(vragen aan mezelf)
                                                                      Ben jij bereid om …? (vraag aan de ander)
                                                                      Hoe kunnen we dit anders aanpakken? (samen bekijken)
-> zeggen wat ik ga doen!  
-> samen vertellen hoe we het de volgende keer kunnen aanpakken.

Sommige kinderen weten niet altijd hun gevoel te benoemen. Daarvoor zijn de gevoelskaartjes van de communicatiekit een dankbaar hulpmiddel. Ik laat kinderen daarbij altijd vertellen vanuit hun gevoel. Ik voel me verdrietig, ik voel me boos,...  Ik  gebruik niet 'ik ben'  want ik ben niet de boosheid, ik voel me boos.  Op die manier leren de kinderen ook beseffen en aanvoelen dat ze die emotie ook kunnen aanpakken en er iets mee doen. Ze zijn niet die emotie, ze hebben deze emotie en daarbij altijd de keuze om die positief om te buigen.

In de kit zitten ook kaartjes om beter hun behoeften te kunnen meedelen. Hoewel kinderen, als ze de tijd en ruimte krijgen, hoe jong ze ook zijn, best wel kunnen meedelen wat ze nodig hebben.

Jonge kinderen kan je leren omgaan met verschillende emoties door ze zelf te benoemen als je ze bij hen opmerkt in een bezield gesprek.
Voorbeeld: Ik merk dat jij je daardoor boos voelt. 
                    Jij voelt je door die uitspraak droevig, merk ik. 
 
Bron: Marshall B. Rosenberg ‘Geweldloze communicatie'