Roodborstje

Roodborstjes zijn altijd een belangrijk teken geweest voor mijn mama. We hadden er eentje dat elk jaar terug tijdens de winterperiode in onze tuin kwam wonen en vaak gewoon op de vensterbank aan onze keuken kwam zitten.  Ze zag het als een teken van haar lieve grootouders.
In de loop der jaren hadden wij ook steeds bezoek van een roodborstje en zag ik het - naast de vlinders - graag als een teken van mijn overleden mama. Het verscheen telkens als ik het nodig had...
Enkele jaren geleden verhuisde ik met mijn gezin en startte ik mijn praktijk. Op een dag kreeg ik het bezoek van een roodborstje in het atelier van mijn zoon. Het was binnen gevlogen en zat door het raam naar buiten te kijken.  Het keek me vredig aan. Ik kon het zomaar vastpakken en bracht het terug naar buiten. Het voelde heel speciaal. Het bleef gewoon heel rustig zitten op mijn hand en keek me aan.  Ik schreef er over op mijn blog, ergens in oktober 2016.,  
In de loop der jaren kwam het elke winter op bezoek. Niet alleen aan de vijver bij mijn praktijk maar ook heel vaak gewoon op één van onze buxusstruiken dicht bij het raam van de living. Het komt telkens een groet brengen of troost in tijden van verdriet. Wie de blog volgt of FB ziet af en toe een foto verschijnen van onze kleine vriend.
In de herfstperiode van 2019 kreeg het een vriendje en waren ze plots met 2 in de tuin. Dit vond ik heel speciaal. Eentje stierf een paar weken later en het leek precies de aflossing van wacht. Alsof het nieuwe vriendje 'opgeleid' werd om op bezoek te komen omdat het 'oudere' vriendje wist dat zijn tijd gekomen was.
Mijn schrijfsels van oktober 2016 blijven tot vandaag reactie uitlokken van mensen die zich getroost voelen door een roodborstje of plots een mooie ervaring hadden. Ik ben heel dankbaar voor deze mooie reacties van jullie!
Ik vond enkele dagen geleden deze mooie quote en wil hem daarom graag met jullie delen.
Fijne zondag!
​Inge xoxo