Rust brengt rust

Gisteren komt mijn zoon plots de veranda binnen gestormd gevolgd door een witte verschijning.
Als ik nog eens goed kijk, zie ik dat een jonge, dartelende hond vrolijk onze tuin bezoekt.
Zoonlief was haar fietsend tegen gekomen en blijkbaar moet het vrolijke beest hem gevolgd zijn richting praktijk - vijver - tuin.
We gaan samen buiten en willen de hond vastnemen maar ze is zo zotjes aan het rondspringen  en rond snuffelen dat het niet lukt.
​Ze verdwijnt terug om uiteindelijk terug te keren naar onze tuin.  Blijkbaar staat onze tuin haar wel aan om in te vertoeven...

Uiteindelijk lukt het toch om haar vast te nemen en een lang touw rond de halsband te doen, zodat ze niet terug wegloopt. Ze bezit aan het halsbandje een naamlabel, Mika. 
Ze blijft onrustig en begint toch wel te jammeren. Mist waarschijnlijk haar baasje en vindt de weg niet direct terug.  Wachtend op de politie die haar zal afhalen, gaat zoonlief met haar wandelen in de tuin. Hij bedenkt zich en gaat op de picknickbank zitten en verzoekt haar naast hem te komen. Hij staart gefocust in alle rust in de verte. Ze kijkt hem aan en gaat uiteindelijk rustig naast hem neerliggen. Hij lacht voldaan...
Ondertussen is ze veilig terug thuis, vermoeden we.
's Avonds vraag ik hem naar de situatie op de bank en zegt hij dat de rust en het vertrouwen die hij uitstraalde bij haar aangevoeld werd, waardoor ze ook rustig werd.
Mooi! Met geen woorden te beschrijven... hij brengt in praktijk wat hem al zo vaak geleerd is...
Rust brengt inderdaad rust bij de ander. Als jij gecenterd kan blijven en in alle rust en kalmte je kan uitdrukken, wordt die rust overgenomen door iedereen die jou benadert.

Hem met haar zo zorgzaam en lief bezig zien ontroerde me zo diep dat ik dit graag wou delen ;)

---