Sprakeloos...

Na een drukke dag, vooral als ik naar Gent moet en niet vanuit mijn praktijk werk, laad ik me graag terug op in de tuin of trek ik me terug in de natuur. Op die manier kom ik tot rust van alle overprikkeling en kom ik terug tot mijzelf.
In de tuin wandel ik dan vaak tussen de struiken, bloemen en planten om ze te bewonderen en om onkruidjes/dode bladeren te verwijderen, de grasboorden goed te zetten, ...  Kortom, in onze tuin is altijd wel iets te doen.
Zondag had ik last van een migraine aanval. De zoveelste tijdens de grote vakantie. Nadat de medicatie een beetje zijn werk deed en stilte en donkerte mijn gezel waren, ging ik op het einde van de namiddag de tuin in samen met mijn man. Op een bepaald moment zag ik plots een Atalantavlinder. Eerst dacht ik dat die vermoeid was omdat hij zo gemakkelijk in mijn handen kwam zitten. In alle rust genoot hij blijkbaar van mijn aanwezigheid. Ikke ook!
Ook als ik hem vrij op mijn hand liet zitten, fladderde hij niet weg. Zo mooi, zo'n fijn gevoel! Mijn man nam er foto's van...
Na een tijdje fladderde hij dan toch volle kracht weg om eerst nog een toertje te doen boven onze bloemen en struiken.
Voor mij was dit bezoek een enorme grote troost, tegelijkertijd bracht het me vertrouwen en hoop.
Na de ontmoeting met een Atalanta-vlinder kort voor mijn praktijk opgebouwd werd, is dit de eerste keer dat er eentje op mijn hand komt zitten. Bedankt universum! Dit had ik echt nodig! Ik werd er sprakeloos van én ontzettend dankbaar ...