Stress bij kinderen - workshop

Bij de speelse oefeningen werden we deze namiddag plots naar het raam getrokken en kregen we een hele mooie regenboog te zien.
Ik kwam op het idee van een hele mooie parabel die ik met de kinderen deelde.
Ik deel die ook heel graag met jullie, want het is zeker de moeite waard!
Lees maar...

De dauwdruppel en de zeven kleuren
Een wijze oude vrouw ging eens met haar leerlingen een ochtendwandeling maken in de duinen.
De dauw lag nog over de bomen, struiken en halmen heen.
Na een tijdje brak de zon door waardoor de dauwdruppels prachtig begonnen te schitteren.
Bij een grote schitterende dauwdruppel stopte de vrouw.
Ze liet de leerlingen in een kring om de druppel heen staan, zodat ze het allemaal goed konden zien en de zon er op bleef schijnen.
Ze vroeg aan allen welke kleur de druppel had.
Rood, zei de eerste.
Oranje, zei de tweede.
Geel, zei de derde.
Groen, zei de vierde.
Blauw, zei de vijfde.
Indigo, zei de zesde.
Violet, zei de zevende.
Verbaasd keken de leerlingen elkaar aan. Ze waren allemaal overtuigd van hun eigen gelijk.
Het scheelde niet veel of ze kregen ruzie.
De oude wijze vrouw stelde voor dat de leerlingen van plaats zouden wisselen.
Telkens zagen ze op een andere plaats een andere kleur verschijnen.
Langzaam drong het tot hen door dat iedereen de waarheid had gesproken.
Toen er een tijdje verstreken was vroeg de oude wijze vrouw of de leerlingen
weer allemaal op de plaats wilden gaan staan waar ze het eerst hadden gestaan.
Omdat de zon nu vanuit een andere hoek op de druppel scheen,
zag ieder van hen nu ook een andere kleur.
De oude wijze vrouw legde uit:
'Hoe jullie de waarheid zien hangt af van de tijd en plaats die jullie in het leven innemen.
Jullie zagen telkens een deel van het licht en zagen dat aan voor de hele waarheid.
Laat alle mensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen
en hun eigen deel van het licht waarnemen.
Jullie hebben allemaal waarheden nodig, want allen samen vormen ze het hele spectrum van het licht als geheel. De volle waarheid.
Wees daarom niet alleen tolerant, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn.
Zolang jullie zelf nog niet het volle licht kunnen zien, hebben jullie de anderen nodig om de volle waarheid te leren kennen.'
 
Begrijpen jullie de moraal van bovenstaande parabel?
We zien allemaal de wereld zoals wij denken dat hij is en niet zoals hij zich in werkelijkheid volstrekt. We denken, voelen en handelen vaak vanuit onze eigen toch wel gekleurde perceptie en drijfveren. Het is heel belangrijk dat we leren beseffen en accepteren dat we niet altijd zelf de volle waarheid kennen. We moeten elkaar tijd gunnen en durven met elkaar communiceren vanuit ons hart.
We moeten durven vragen stellen, zonder zelf al te vlug een eigen mening te willen geven.
Open staan voor de ander in vol vertrouwen, meer begrip tonen voor elkaar en elkaar de ruimte gunnen die nodig is, zou al een heel mooie stap in de juiste richting zijn.

Misschien eentje dat jij ook wil uitproberen? Schrijf je het in je gekochte boekje?
DOEN!